Wie ben ik?
Mijn naam is Galatea.
Ik ben goedlachs en speels,
maar ook een warme, diep-voelende en tedere vrouw.
Een partner,
vriendin,
dochter,
zus
en moeder voor mijn liefste hondje Nala
Als kind had ik een oneindige fantasie en heel veel interesses. Ik volgde muziekschool, speelde klarinet, deed aan acrogym, reed paard, zong, danste. Ik was gefascineerd door wat het lichaam allemaal fysiek kon en verlegde telkens mijn limieten.
Ik leerde echter al snel dat hoe perfect je je noten ook speelde, hoe mooi je (acro)oefening ook afgewerkt was, dat pas als ik het echt kon voelen en dat gevoel kon overbrengen, er iets magisch gebeurde. Je jezelf en andere mensen echt kan raken en ontroeren, er iets verandert.
Ik besliste dat ik genoeg in mijn hoofd had gezeten op school en dat het tijd was om te voelen, om met mijn handen te werken. Om mijn hoofd en kennis te gebruiken als een kracht die in functie staat van wat ik voel.
Ik studeerde eerst kinesitherapie en vervolgens osteopathie. Ik verdiepte me in de wetenschappelijke kennis over het menselijk lichaam en leerde dat alles in het lichaam via meerdere wegen en op verschillende levels verbonden is.
Sport en hoe het lichaam beweegt interesseerden me enorm maar wederom viel mij net het mentale en gevoelsmatige aspect achter deze fysieke performances, ook heel erg op.
Geleid door mijn eigen proces merkte ik op dat het lichaam van de vrouw hier helemaal anders in werkt dat dat van de man.
Ik verdiepte me verder in vrouwengezondheid, cyclisch leven en het behandelen van zwangere vrouwen.
Baby’s en kinderen konden ook niet ontbreken in een holistische visie op gezondheid in elke fase van het leven. Het is zo mooi om te voelen waar we allemaal vandaan komen, hoe we allemaal ooit zo puur waren en het omgaan met en behandelen van kinderen en baby's leert ons dan ook zoveel. Ze zijn onze spiegels, onze herinnering aan wat we waren, vóór trauma, vóór conditionering en overtuiging en voordat ons hoofd het overnam.
Het is een geschenk om ieder van ons, man of vrouw, kind of volwassene te laten herinneren aan wie we zijn, wat we hier komen doen en hoe ons lichaam functioneert als één magisch geheel, verbonden met elkaar.
Ik voel elke dag dat lichaam en geest
niet van elkaar gescheiden kunnen worden en dat alles met elkaar verbonden is.
De connectie met ons lijf en met anderen is de mooiste spiegel van wat er in ons leeft.
Tegelijkertijd is het ook de enige weg om te mogen her-inneren wat we voelen,
om te helen
en pure vreugde te kunnen beleven.
Ik vóel jou, ik zié jou.
Wat voel jij?